Het gaat niet om goed, niet om fout
Een gezellig koffietijdje hier. De donderdagmorgen staat ervoor. De deur open, koffie aan en welkom. Fijn dat mensen hun verhaal kunnen delen, maar ook dat ze elkaars verhaal willen horen en luisteren naar elkaar. Het lijkt zo gewoon, maar het is zo waardevol. Als mensen vragen, wat doe je voor werk, dan is het lastigste stukje om uit te leggen, ik ben thuis. Niet ik zit thuis, maar ik ben er. Ik heb de neiging om in te vullen, ik doe zomaar wat. Ik schenk slootjes koffie, ik deel eten, ik luister zwart-wit verhalen en alle kleuren verhalen. Ik haal boodschappen voor de deelkast en ik speur naar oplossingen tegen armoede en eenzaamheid. En trouwens, ik heb vijf kinderen. Ik doe zomaar wat.
Wees gerust. Mijn zelfbeeld is in orde. Mijn beroep is hoog zat. Mijn eigen koersniveau zeer zelfstandig. Daar horen blikken van mensen bij, die denken, en wat doe jij voor werk, niet in te kaderen figuur. Hi hi, ik? Ik doe zomaar wat.
Het gaat niet om goed of fout. Ooit hoorde ik deze zin van wijze mensen en hij kwam binnen en reist met me mee. Want geef je niks, ben je armgevig. Geef je teveel, dan pak je verantwoordelijkheid van de ander af. Verzin je niks, dan maak je geen verschil. Verzin je teveel, dan hol je maar door. En lukt iets niet, dan is het niet fout, lukt het wel niet per se goed. Niet alleen voor, niet alleen tegen, niet zwart, niet wit. Ook maar niet grijs, het midden, dat wel. Verbinden is de klus.
Niet fout, soms goed. Juist dat is prima. Het gaat om mens zijn. Enthousiast, vriendelijk, verbindend. Beginnen bij jezelf. Dat dan weer wel. Goed? Goed
